Wat nu een restaurant is, was vroeger een watermolen. Er werd graan gemalen, maar het waterrad is inmiddels verdwenen. De hooggelegen vijver, deed hierbij dienst als waterbuffer. Wanneer de molenaar wilde malen, liet hij het water van deze vijver langs het rad naar beneden lopen, waardoor de molen ging draaien. In een paar uur was deze plas weer leeg en stond de molen dus weer stil. De molenaar moest dan wachten totdat het water in de hooggelegen vijver weer aangevuld was. Dit gebeurde langzaam door het water van de bron, gelegen aan de andere kant van de vijver. Nog steeds zorgt deze bron voor aanvoer van water, maar de molenaar moest al snel een ander vak kiezen.
‘t Peeske is daarna nog korte tijd een badhuis geweest, want al in vroegere tijden gingen de rijke mensen in het mooie Montferland op vakantie en kwamen dan een bad nemen. Omdat het bronwater hier slechts 6 graden is, kwam hier ook vlug een eind aan. Vanaf 1910 is het een café-restaurant en zo te zien is dit wel een schot in de roos.
Het is misschien wel een vreemde naam: restaurant ‘t Peeske. De naam is afgeleid van het Latijnse woord ‘pascuum’ dat vruchtbaar land of waterrijke weidegronden betekent.